[ Pobierz całość w formacie PDF ]
jakieś pół godziny, wówczas będzie chciała się z panią
zobaczyć.
Ancella ucieszyła się, że może odejść. Denerwo
wała się, że księżna przypomni sobie, co powiedziała
w powozie.
Zeszła do ogrodu po białych marmurowych scho
dach.
czyt
scandalous
Słońce pobłyskiwało w fontannach, a lekki wiatr od
morza delikatnie poruszał liśćmi na drzewach.
Było ślicznie; Ancella, idąc w kierunku balustrady
znajdującej się na końcu cypla, zauważyła, że ktoś już
tam stoi.
Przez chwilę się wahała, miała wrażenie, że serce
wyskoczy jej z piersi, po czym żywo ruszyła przed sie
bie.
Książę przestał patrzeć na morze i odwrócił głowę
dopiero wtedy, gdy do niego podeszła.
Ancella!
Sposób, w jaki to powiedział, był niczym uścisk.
Spojrzała na niego, oczy jej błyszczały, usta miała roz
chylone z podniecenia na jego widok.
Myślałem o tobie powiedział. Zastana
wiam się, kochanie, co ze mną zrobiłaś.
Ancelli trudno było mówić, ale jakoś udało się jej
wreszcie wydobyć z siebie głos.
Myślałam... o panu... wczoraj w nocy.
Tak przypuszczałem oznajmił książę. Och,
najdroższa, nie wiedziałem, że może być tak cudowna
i magiczna chwila jak ta, w której dotknąłem twoich
warg.
Ich oczy spotkały się i chociaż książę się nie poru
szył, Ancella miała wrażenie, jakby znowu ją pocało
wał. Długo się jej przyglądał, zanim powiedział:
Nie wolno mi tu dłużej z tobą rozmawiać, mam
nadzieję, że to rozumiesz. Sprawdzę, co robią inni, może
będziemy mogli spotkać się po południu.
Zobaczył, że oczy jej się rozjaśniły i niepotrzebne są
dodatkowe słowa. Patrząc na jego twarz, wiedziała, co
książę czuje.
czyt
scandalous
Odwrócił się z wysiłkiem i poszedł w kierunku wil
li. Ancella trzymała się balustrady z szarego marmuru.
Drżała z ekstazy, pod której wpływem jej ciało stało
się tak słabe jak wtedy, kiedy trzymał ją blisko siebie,
i miała uczucie, że wtopiła się nie tylko w jego ramiona,
ale także w ciało, umysł i duszę.
Kocham go wyszeptała.
Wydawało się, że pluszczące w dole fale powtarzają
bez końca te słowa:
Kocham! Kocham!
Kiedy Ancella wróciła do willi i szła na górę do po
koju księżnej, zobaczyła wychodzącego Borisa. Jego
widok jak zwykle ją przeraził.
Tego ranka na wąskich wargach służącego błąkał się
słaby uśmiech, a jego przymrużone oczy wydawały się
bardziej ponure niż zwykle. Zauważyła, że jest z czegoś
zadowolony, i instynktownie wyczuła, że przyniósł złe
wieści.
Kiedy go mijała, pomyślała, że wydziela zło, i cof
nęła się, jakby mógł ją splugawić.
Po Marii nie było już śladu, więc Ancella zapukała
do drzwi pokoju księżnej.
Otworzywszy je, ujrzała Jej Wysokość siedzącą
w łóżku. Ancella, gdy tylko na nią spojrzała, zoriento
wała się, że jest tak samo wzburzona jak w nocy.
Och, to ty, tak? powiedziała niemal niegrzecz
nie. Cóż, może będziesz mogła potwierdzić to, co
właśnie powiedział mi Boris.
Co, Ma'am? spytała Ancella, podchodząc do
łóżka.
%7łe markiza usidliła mego syna, co usiłowała zro
bić już od dawna.
czyt
scandalous
Co pani przez to rozumie?
Poczuła się tak, jakby czyjaś zimna ręka kurczowo
zacisnęła się na jej sercu.
Boris twierdzi ciągnęła księżna że kiedy
wczorajszej nocy wszyscy wrócili z kasyna, poszła do
jego sypialni.
Nie... wierzę w to rozległ się głos Ancelli, za
nim zdołała się powstrzymać.
To prawda potwierdziła księżna. Boris
nigdy się nie myli. Podeszła go ta niebieskooka angiel
ska ladacznica! Widziałam, jak to robiła. Ciągle się koło
niego kręciła, dotykała go, patrzyła mu w oczy, zachę
cała, by ją posiadł, i teraz dopięła swego!
Ancella stanęła jak skamieniała, krew odpłynęła jej
z twarzy, bardzo pobladła.
Księżna nie patrzyła na nią; po chwili Ancella zdołała
powiedzieć głosem, którego sama nie mogła rozpoznać:
To musi być jakaś... pomyłka! Jestem całkowi
cie... pewna, że Jego Wysokość nie... interesuje się mar
kizą w ten... sposób.
Ale ona się nim interesuje burknęła księżna.
A który mężczyzna oprze się pokusie? Na chwilę
przerwała, po czym mówiła dalej: Oni wszyscy są
tacy sami! Serge, Andre, Vladimir. Wystarczy, że pięk
na kobieta kiwnie na nich palcem, już za nią idą. Co
prawda Vladimir nie musiał nigdzie chodzić, sama do
niego przyszła!
Ancella myślała, że zemdleje.
Z trudem zmusiła się, żeby podejść do okna. Próbo
wała oddychać głęboko i walczyć z ciemnością, która
zdawała się wkradać do jej umysłu, tak że nie mogła
skupić myśli.
czyt
scandalous
Pozbędę się jej odezwała się z tyłu księżna.
Nie zostanie tu dłużej, nie zniosę tego! Uprzedzałam
Vladimira, że nie będę odgrywała roli gospodyni wobec
jego przelotnych miłości!
Ancella trzymała się parapetu. Nie wolno mi... ze
mdleć... Nie mogę dopuścić, by... księżna się dowie
działa, powtarzała sobie uparcie.
Czy mam polecić, by przyniesiono Waszej Wy
sokości lunch do łóżka? dobiegł od drzwi głos Ma
rii.
Do łóżka? Nie będę leżała. odpowiedziała
księżna. Schodzę na dół. Chcę zobaczyć, co się dzie-
je!
Byłoby lepiej, gdyby pani odpoczęła oświad
czyła Maria. Wasza Wysokość jest wyczerpana. Pro
szę tu zostać.
Nie ma mowy sprzeciwiła się księżna. Poza
tym na lunchu będzie Jego Cesarska Wysokość. Sam się
tu zaprosił i muszę być na dole, by go powitać.
Wielki Książę zrozumie, jeśli się dowie, że Wa
sza Wysokość jest chora czyniła wymówki Maria.
Nie jestem chora nalegała księżna. Poza
tym królewska krew ma swoje znaczenie, jak dobrze
wiesz, Mario, chociaż nie mam pojęcia, dlaczego Wiel
ki Książę chciał zjeść z nami lunch.
Ancelli wydawało się, że głos księżnej dochodzi
z oddali, uczucie omdlenia jednak powoli mijało i po
paru minutach była w stanie się odwrócić.
Czy mogłabym... coś zrobić dla... Waszej Wyso
kości? spytała.
Nie oznajmiła księżna, po czym zmieniła zda
nie. Możesz mi poczytać, kiedy będę się ubierała.
czyt
scandalous
Powinnam śledzić światowe wydarzenia, a w lokalnej
gazecie znajdziesz listę osób, które ostatnio przybyły do
Monte Carlo. Nie chcę przeoczyć kogoś ciekawego.
Księżna mówiła teraz zupełnie normalnym głosem,
ale miała dziwny wyraz oczu, jakby była podniecona.
Ancella pełna niepokoju, że księżna cos' knuje, spy
tała się w duchu, dlaczego miałaby się tym przejmo
wać?
Po tym wszystkim, co książę powiedział, po poca
łunkach, które miały tak wiele znaczyć, markiza przy
szła do jego pokoju, a on się zgodził, żeby została.
Gdyby kazał jej natychmiast wyjść, to Ancella była
pewna, że Boris doniósłby o tym, a tak zastanawiała się
zrozpaczona, ile czasu spędzili razem.
Czy całował te piękne różane i szalone usta? Czy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]