[ Pobierz całość w formacie PDF ]

współpraca we wstępnej grze miłosnej. Louise szybko
się uczyła i odwzajemniała jego pieszczoty z pełnym
inwencji żarem.
Marcus w końcu rozluznił uścisk i odsunął ją lekko
od siebie, mówiąc chrapliwym szeptem:
- Nie wyrywałaś się i nie mówiłaś  dość", ale ja,
niestety, muszÄ™ to powiedzieć za nas oboje. ChcÄ™ ciÄ™ za­
prowadzić do ołtarza jako dziewicę, nawet jeżeli na nią
nie zasłużyłem swym dotychczasowym niemoralnym
życiem. PostÄ™powaÅ‚em w tych sprawach tak jak wiÄ™k­
szość wysoko urodzonych mÅ‚odych ludzi - lekkomyÅ›l­
nie i hulaszczo. Nie bÄ™dÄ™ drwiÅ‚ z koÅ›cielnych przyka­
zań, pozbawiając cię przed ślubem dziewictwa, i mam
wrażenie, że ty również byś tego nie chciała.
Louise spojrzała na niego zamglonym wzrokiem.
- Nigdy nie przypuszczałam, że tak łatwo można się
zapomnieć. W jednej chwili można znalezć siÄ™ na gra­
nicy takiego miÅ‚osnego upojenia, że wszelkie obowiÄ…­
zujące nas zasady przestają działać. Zawsze dziwiłam
siÄ™ dziewczÄ™tom, które daÅ‚y siÄ™ uwieść, ale teraz caÅ‚ko­
wicie je rozumiem. GdybyÅ› ty sam nie wytyczyÅ‚ grani­
cy, której nie wolno nam przekroczyć, i postanowiÅ‚ ko­
chać się ze mną do całkowitego spełnienia, nie byłabym
w stanie ci siÄ™ przeciwstawić. Uczucia, które mnÄ… za­
wÅ‚adnęły, sÄ… zbyt rozkoszne i potężne, aby można je by­
ło łatwo opanować. Czy ty też tak odczuwasz?
- Naturalnie - odparł Marcus, przeklinając w duchu
własne słabe ciało, które na zakaz miłosnego spełnienia
zareagowaÅ‚o dotkliwym bólem. - Dlatego wÅ‚aÅ›nie prze­
rwałem nasze pieszczoty. Teraz, niestety, musimy nad
sobÄ… panować i wynagradzać sobie ten brak marzenia­
mi o wspólnej przyszłości. O ile wiem, zgodziłaś się
oficjalnie oÅ›wiadczyć przed mojÄ… rodzinÄ…, że pocho­
dzisz z rodu Cleeve'ów wtedy, gdy prawnicy osta­
tecznie wszystko zaÅ‚atwiÄ…. Kiedy to siÄ™ już stanie, oz­
najmimy memu ojcu i innym czÅ‚onkom rodziny, że je­
steÅ›my zarÄ™czeni. Moja siostra Sophia, jak wiesz, wy­
chodzi za mąż w Boże Narodzenie. WolaÅ‚bym wczeÅ›­
niejszy ślub, ale myślę, że mój ojciec i Marissa będą
bardzo szczęśliwi, kiedy obie uroczystości odbędą się
w tym samym czasie, jeżeli naturalnie twoje wspom­
nienia ze Steepwood nie sÄ… zbyt bolesne, byÅ› siÄ™ na to
zgodziła.
Louise potrząsnęła głową.
- Nie wszystkie moje wspomnienia z tamtego okre­
su są przykre. Pamiętam również wiele przyjemnych
momentów spędzonych z Ateną i chciałabym, żeby ona
i jej mąż byli również na naszym ślubie. To będzie dla
mnie niezwykÅ‚e przeżycie - szyc dla siebie Å›lubnÄ… suk­
nię - a nie dla innej młodej kobiety.
- A więc wszystko ustalone - orzekł Marcus. - Teraz,
wybacz, ale muszę się z tobą pożegnać. W przeciwnym
wypadku znowu ulegnę pokusie. Kiedy już twoja nowa
tożsamość zostanie pod wzglÄ™dem prawnym ustalona, bÄ™­
dziemy mogli spotykać się bez przeszkód w miejscach
publicznych jako ludzie równi sobie urodzeniem. Nie mo­
gę wprost doczekać się tego dnia.
- Ani ja - odparła Louise. Po wyjściu Marcusa
usiadła i zaczęła marzyć o tym, gdy ona i Marcus będą
już zawsze razem i kiedy będzie miała własną rodzinę
i stałe miejsce w świecie, a także nazwisko, które nie
jest fałszywym nazwiskiem.
Ojciec Marcusa chciaÅ‚ jak najszybciej opuÅ›cić Lon­
dyn, by wrócić na wieś, ale jego lekarz wyperswadował
mu ten pomysÅ‚. NalegaÅ‚, żeby pozostaÅ‚ jeszcze przez ja­
kiś czas w Londynie, ponieważ na wsi, jak twierdził,
trudno bÄ™dzie w jego chorobie zapewnić mu odpowied­
niÄ… opiekÄ™ medycznÄ….
- Proszę wstrzymać się z tą decyzją do momentu,
kiedy wydamy ostateczną diagnozę co do pańskiego
stanu. Musimy być w stu procentach przekonani, że nic
wiÄ™cej nie jesteÅ›my w stanie dla pana uczynić, milor­
dzie - mówił lekarz. - Możliwe, iż moja diagnoza jest
błędna, a jeśli tak, to zastosujemy wówczas inny rodzaj
terapii. Ale jej również w wiejskich warunkach nie
można przeprowadzić.
- Jeżeli mam niedługo umrzeć, wolałbym, żeby to
się stało w Jaffrey House - utyskiwał hrabia. - Nie
przepadam za Londynem, to nie jest moje ulubione
miejsce, chociaż to stolica naszego kraju. To miasto
brudne i smrodliwe i mnie, człowiekowi wsi, trudno
jest się do niego przyzwyczaić.
- Ja jednak będę nalegał na pozostanie w Londynie -
upieraÅ‚ siÄ™ lekarz. - Wydanie ostatecznej diagnozy nie po­
trwa długo, zapewniam pana. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • zboralski.keep.pl