[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zakresie działalności państwowej i
gospodarczej. Chodzi o' to, że warunki
okresu wojennego narzuciły metodom
kierownictwa partyjnego pewne specyficznie
właściwości, a także wywołały poważne
braki w pracy organów partyjnych i
organizacji partyjnych. Znalazło to wyraz
przede wszystkimi w tym, że organy partyjne
osłabiły uwagę udzielaną pracy partyjno-
organizacyjnej i ideologicznej, wskutek
czego w wielu organizacjach partyjnych
praca ta została zaniedbana. Powstawało
pewne niebezpieczeństwo oderwania
organów partyjnych od mas i
przekształcenia ich z organów kierownictwa
politycznego, z organizacji bojowych i
pełnych inicjatywy w swoiste instytucje
administracyjno-dyspozycyjne, niezdolne do
przeciwstawienia się wszelkim objawom
partykularyzmu i zasklepiania się w ramach
danego resortu oraz innym tendencjom
'antypaństwowym, nie dostrzegające oczy-
wistych wypaczeń polityki partii w
budownictwie gospodarczym, naruszania
interesów państwa.
Referat sprawozdawczy na XIX Zjezdzie partii 125
Ażeby zapobiec temu niebezpieczeństwu i
pomyślnie rozwiązać zadanie umocnienia
terenowych organów partyjnych i
wzmożenia pracy organizacji partyjnych,
trzeba było zlikwidować 'zaniedbanie w
pracy partyjno-organizacyjnej oraz
ideologicznej i położyć kres takim
zjawiskom, jak przeszczepianie na grunt
organizacji partyjnych administracyjnych
metod kierowania, wiodących do
biurokratyzacji pracy partyjnej, osłabiają-
cych aktywność i inicjatywę mas partyjnych.
Komitet Centralny ześrodkował uwagę
organizacji partyjnych na zadaniu
konsekwentnego wcielania w życie zasady
demokracji wewnątrzpartyjnej, na zadaniu
rozwijania krytyki i samokrytyki, na zadaniu
" wzmożenia na tej podstawie kontroli mas
partyjnych nad działalnością organów
partyjnych, to bowiem jest kluczem do
rozwoju całej pracy partyjnej, do podniesie-
nia 'aktywności i inicjatywy organizacji
partyjnych i członków partii. Dokonane
przez partię posunięcia w dziedzinie
rozwijania wewnątrzpartyjnej 'demokracji i
samokrytyki dopomogły w znacznej mierze
organizacjom partyjnym do przezwyciężenia
braków w pracy partyjno-politycznej,
odegrały poważną rolę w jej rozwoju. Na
tym gruncie wzmogła się aktywność i inicja-
tywa członków partii, umocniły się
podstawowe organizacje partyjne
przedsiębiorstw, kołchozów i instytucji,
ożywiła się ich praca, wzmogła się kontrola
mas partyjnych nad działalnością organów
partyjnych, wzrosła rola
126 G. Malenkow
plenarnych posiedzeń komitetów partyjnych
i aktywu partyjnego.
Byłoby jednak błędem nie widzieć, że
poziom pracy partyjno-politycznej wciąż
jeszcze pozostaje w tyle za wymogami
życia, za zadaniami wysuwanymi przez par-
tię. Trzeba stwierdzić, że w pracy
organizacji partyjnych są niedociągnięcia i
błędy, że w życiu naszych organizacji
partyjnych jest jeszcze niemało ujemnych, a
niekiedy nawet chorobliwych zjawisk, które
należy znać, które należy dostrzegać,
ujawniać, ażeby je usuwać, przezwyciężać i
zapewniać dalszy pomyślny marsz naprzód.
Na czym polegają te niedociągnięcia,
błędy, ujemne i chorobliwe zjawiska i jakie
są w związku z tym 'zadania partii?
l) Samokrytyka, a zwłaszcza krytyka
oddolna bynajmniej niezupełnie jeszcze i
nie we wszystkich organizacjach partyjnych
stały się główną metodą, za pomocą której
powinniśmy ujawniać i przezwyciężać nasze
błędy i braki, nasze słabości i bolączki.
W organizacjach partyjnych obserwuje się
jeszcze niedocenianie roli krytyki i
samokrytyki w życiu partii i państwa, toleruje
się prześladowanie i szykany za krytykę.
Nierzadko można, się zetknąć z
działaczami,, którzy nieustannie krzyczą o
swym oddaniu dla partii, w rzeczywistości
zaś nie znoszą krytyki; oddolnej, tłumią ją i
'mszczą się na krytykujących. Znamy
niemało faktów, kiedy biurokratyczny
stosunek do krytyki
Referat sprawozdawczy na XIX Zjezdzie partii 12'7
i samokrytyki wyrządzał partii wielką
szkodę, zabijał inicjatywę organizacji
partyjnej, podważał autorytet kierownictwa
w masach partyjnych i zakorzeniał w życiu
poszczególnych organizacji partyjnych
'antypartyjne nawyki biurokratów,
śmiertelnych wrogów partii.
Partia nie może nie brać pod uwagę faktu,
że tam, gdzie krytyka i samokrytyka są w
zaniedbaniu, gdzie osłabła kontrola mas
nad działalnością organizacji i instytucji
tam nieuchronnie rodzą się takie potworne
zjawiska, jak biurokratyzm, gnicie, a nawet
rozkład poszczególnych ogniw naszego
aparatu. Oczywiście, że tego rodzaju
zjawiska nie są u nas szeroko
rozpowszechnione. Nasza partia jest silna i
zdrowa jak nigdy. Należy jednak zdać sobie
sprawę, że te niebezpieczne schorzenia nie
rozpowszechniły się na szeroką skalę jedy-
nie dlatego, iż partia stosując broń krytyki i
samokrytyki w porę, otwarcie i śmiało je
ujawniała, zadawała stanowcze ciosy
konkretnym przejawom zarozumialstwa,
biurokratyzmu i gnicia. Mądre kierowanie
polega właśnie na tym, żeby umieć dojrzeć
niebezpieczeństwo w zarodku i nie pozwolić
mu rozrosnąć się do groznych rozmiarów.
Krytyka i samokrytyka to wypróbowany
oręż partii w walce z brakami, błędami,
chorobliwymi zjawiskami, które podkopują
zdrowy organizm partii. Krytyka i
samokrytyka nie osłabiają, lecz umacniają
Państwo Radzieckie, radziecki ustrój
społeczny i to jest oznaką jego siły i
żywotności.
128 G. Malenkow
W chwili obecnej rzeczą szczególnie
ważną jest zapewnienie rozwoju
samokrytyka i krytyki oddolnej, wydanie
nieubłaganej walki jako najgorszym wro-
gom partii tym, którzy przeszkadzają w
rozwijaniu krytyki naszych braków, tłumią
krytykę, tolerują prześladowania i szykany
za krytykę. Rzecz w tym, iż w związku ze
zwycięskim 'zakończeniem wojny i wielkimi
sukcesami gospodarczymi w okresie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]