Brenden Laila Hannah 05 Zdrada

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

drzwi. Uczynił to wprawdzie niemal bezgłośnie, ale chłodny przeciąg zdradził intruza. Kari ze
spokojem dokończyła zapalanie latarni i umieściła ją w bezpiecznym miejscu. Teraz obora była
oświetlona z obu stron.
Kari opuściła ręce i odwróciła się powoli. Przygotowała się na to, że napotka parę
wytrzeszczonych oczu, których nienawidziła. Nie spodziewała się jednak ujrzeć w nich takiej
bezbrzeżnej nienawiści. Mimowolnie jęknęła, gdy ich spojrzenia się spotkały. Dzieliło ich zaledwie
parę kroków.
- Czego chcesz, P�l? - zapytała głosem, który zabrzmiał zaskakująco spokojnie. Emanował z
niej chłód i niechęć, czego P�l nie mógł nie zauważyć. Udawał jednak, że tego nie dostrzega. Stał
jak przyczajony ryś i mierzył ją spojrzeniem.
- Słyszałem pewne plotki, zadałem więc sobie trud i pokonałem tę długą drogę, by usłyszeć
od ciebie, że to nieprawda.
- Nie wiem, o jakich plotkach mówisz.
- Już ty dobrze wiesz, co mam na myśli, ale jak chcesz, mogę zapytać wprost. Czyżby
�shild zamierzała poślubić tego Olego, który łaził za nią przez tyle lat?
- Nie do wiary, jak szybko rozchodzą się wiadomości - odparła szyderczo Kari. - Dopiero co
zostało to postanowione, a ty już wiesz.
- A więc to prawda?
- Owszem. �shild bardzo się cieszy na to małżeństwo i wyraznie ożyła. Cała wieś raduje się
wraz z nią.
- A zamierzałaś zaprosić ojca dziewczyny na wesele? Kari zacisnęła zęby. Nie pozwoli mu
tego zepsuć.
�shild dość już przeżyła, by miała jeszcze przełknąć gorzką prawdę, że jej prawdziwym
ojcem jest zły starzec, który budzi powszechny lęk.
- Nie, nie ma go wśród weselnych gości i nikt też sobie nie życzy, by był.
- A jeśli on sam zechce przybyć na wesele? - zapytał P�l i z bezwzględnym uśmiechem na
twarzy zrobił krok w stronę Kari.
- Tym gorzej dla niego - odparła Kari, nie ruszając się z miejsca.
Latarnie zamigotały, rzucając niespokojne światło na ściany i zwierzęta. W oborze powiało
grozą. Serce waliło Kari jak oszalałe, ciarki przeszły jej po plecach. Uświadomiła sobie, że P�l nie
jest przy zdrowych zmysłach, i po raz pierwszy naprawdę się go bała.
- Zapewniam, że znacznie gorzej dla matki. �shild jest narzeczoną J�rna. Zlub został tylko
przełożony. Zapomniałaś?
P�l zobaczył lęk w oczach Kari, co napełniło go zadowoleniem.
- Bzdura. Wiesz równie dobrze jak ja, że zaręczyny między nimi dawno zostały zerwane. I
mam na to świadków. Nie mógłbyś wreszcie zostawić nas w spokoju? Musisz pozbawiać �shild
radości?
- Wiesz, że w każdej chwili ludzie we wsi mogą się dowiedzieć prawdy. Pożałujesz wtedy...
- P�l, nie niszcz �shild życia! Nie zasłużyła na to. Ja w moim wieku jestem w stanie wiele
znieść, ale nie ona - prosiła Kari, powstrzymując łzy.
- �shild nie poślubi Olego, zrozumiałaś? - P�l doskoczył do niej i ścisnął jej drobne
ramiona. Bolało ją, lecz nie dala tego po sobie poznać. - Albo wyjdzie za mąż za J�rna, albo za
nikogo.
- Doprawdy w osobliwy sposób wyraża się twoja ojcowska miłość.
Kari zacisnęła zęby i odwróciła twarz, uchylając się przed jego nieświeżym oddechem. Chce
mnie wziąć gwałtem w oborze? - zastanawiała się. Chce zapłaty za obietnicę, że będzie się trzymał
z boku?
- Powiedziałem jasno, czego żądam, a jeśli tak się nie stanie, już ja zadbam o to, by �shild
dowiedziała się całej prawdy o sobie.
P�l przesunął dłonie na szyję Kari. Nim zdążyła mu się wyrwać, zaczął ją dusić.
- Nie zastraszysz mnie, P�l. Nie mam się czego bać, bo Sigurd już nie żyje, a co do �shild,
to poradzi sobie z tą przykrą prawdą, jeśli nie będzie innego wyjścia.
Kari czuła, że musi go przekonać, że nie zdoła przeszkodzić w ślubie. Dyszała ciężko, z
trudem łapiąc powietrze.
- Tak, to dobrze. Pójdę od razu do niej i opowiem o wszystkim - rzucił szyderczo, cofając
nagle dłonie.
Bezgłośnie skierował swe kroki ku drzwiom obory.
- Poczekaj... Nie rób tego. Pozwól, że ja... - Kari podbiegła za nim, nie będąc w stanie już
dłużej powstrzymywać łez. P�l nie żartował.
- Nie, to ja jestem odpowiedzialny za to, by prawda ujrzała światło dzienne.
- Nie możesz przynajmniej poczekać z tym do lata? - poprosiła go Kari.
P�l odwrócił się i popatrzył na nią lodowatym spojrzeniem, które mogło zabić.
- Dam ci jeszcze jedną szansę! Po wyprowadzce �shild ja się wprowadzę jako twój mąż do
Torset.
- Nigdy! Za nic w świecie! - zawołała stanowczo. - Nigdy nie zajmiesz miejsca Sigurda!
Niedoczekanie! - wypluła z siebie te słowa, a jej oczy zapłonęły gniewem. Nie zdawała sobie dotąd
sprawy, że można odczuwać taką nienawiść do drugiego człowieka. Gdyby teraz miała przy sobie
strzelbę, nie wiadomo, czy P�l opuściłby żywy oborę...
- No cóż, twój wybór. Dam ci czas na zastanowienie, ale tylko do dnia ślubu. Tego dnia
zadbam o to, by cała wieś i wszyscy goście weselni dowiedzieli się prawdy
o matce panny młodej. Zapamiętaj to sobie.
P�l znów podszedł do niej, ona zaś cofała się, póki nie oparła się plecami o krowi brzuch.
P�l zaś zacisnął dłonie wokół talii Kari i nachyliwszy się nad jej twarzą, przygryzł jej usta, tak że po
brodzie spłynęła strużka krwi.
- Postaram się, by wszyscy się dowiedzieli, nawet jeśli miałaby to być ostatnia rzecz, jaką
uczynię...
Puścił ją gwałtownie i zniknął. Z twarzą mokrą od łez
i zakrwawioną brodą Kari podeszła chwiejnym krokiem do drzwi i zamknęła je na haczyk.
Więcej gości się nie spodziewała.
Kilka dni pózniej do Torset nadeszły paczki i listy. �shild zapłonęła z ciekawości, gdy
zobaczyła, kto jest ich nadawcą, ale wstrzymała się z otwarciem przesyłek. Do Wigilii pozostały
jeszcze trzy dni i razem z mamą, do której też przyszła zaadresowana koperta, postanowiły, że
otworzą świąteczne życzenia od Olego w wieczór wigilijny, kiedy wrócą z kościoła. �shild poznała
po charakterze pisma, że paczkę do mamy zaadresowała Hannah, natomiast paczkę do niej
własnoręcznie podpisał Ole. Pogłaskała ją, przymykając oczy. To będą jej ostatnie święta w
panieńskim stanie, ostatnie, jakie spędza bez Olego. Tęskniła za nim ogromnie, ale czekające ich
latem wielkie wydarzenia łagodziły nieco ból rozłąki. Była pewna prawdziwości swych uczuć i tym
razem całym sercem uczestniczyła w przygotowaniach.
- Już prawie wszystko gotowe - westchnęła Kari i siadła przy krosnach. Zamyślona
pogładziła tkaninę szorstką dłonią. - Pozostało jedynie napełnić skrzynki drewnem, ale to już zrobi
Torfinn, zanim dostanie wolne.
- Widziałaś, jak pięknie wyczyścił uprzęże? - spytała �shild. Stała przy oknie i spoglądała
na duże płatki śniegu, które miękko układały się na gałęziach drzew. Zapowiadało się, że w
najbliższych godzinach spadnie dużo śniegu.
- Tak, zajrzałam na chwilę do stajni - odparła Kari. -Pięknie błyszczą. Myślałam, że to nowe
uprzęże. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; pobieranie; do ÂściÂągnięcia; ebook

Podobne

Search