[ Pobierz całość w formacie PDF ]
iris aû rajdis al la ju¸ejo. Kiam iu el ili fari¸is videbla, la amaso
tuj vigli¸is. Oni ne flustris kaj mallaûte parolis, kiel oni ali-
tempe estus farinta. Tute ne. Oni kriis salutojn kaj rimarki-
gojn per laûta voço. Nenio estis farebla por malhelpi tion. La
atendantoj estis tiel multaj, ke ne estis facile ion fari kontraû
ili. Ankaû la sinjoroj, kiuj alvenis, estis enlasataj en la ju¸ejon.
Estis Löwensköld el Hedeby kaj la preposto el Bro, la uzinpo-
sedanto el Ekeby kaj la kapitano el Helgesäter kaj komprene-
ble multaj aliaj. Kaj al çiuj tiuj oni anoncis, kiel bone estas por
ili, kiuj ne bezonas stari ekstere luktante por loko, kaj multajn
aliajn aferojn krome.
Kiam oni ne havis alian al kiu îeti mokvortojn, oni direk-
tis ilin al juna knabino, kiu tenis sin kiel eble plej proksime al
la gardovico. xi estis malgranda kaj neforta, kaj jen kaj jen la
viroj provis premi sin antaûen por preni ÿian lokon, sed tiam
la proksime starantaj kriis al ili, ke ÿi estas filino de Erik Ivars-
son en Olsbyn, kaj post tiu informo oni ne plu ¸enis ÿin.
Sed anstataûe oni surÿutis ÿin per pikvortoj. Oni demandis
53
LA RINGO DE LA GENERALO
eLIBRO
ÿin, kion ÿi preferas, ke oni pendigu la patron aû la fiançon.
Kaj oni demandis, kial filino de ÿtelisto havu la plej bonan
lokon.
Miris tiuj, kiuj havis sian hejmon malproksime en la arba-
roj, ke ÿi havas kura¸on resti, sed tiam oni komencis rakon-
ti. Tiu knabino ne estas timema, ÿi çeestis çiun ju¸okunsidon,
kaj neniam ÿi ploris sed estis trankvila. xi kapklinis kaj ride-
tis al la akuzitoj, kvazaû ÿi estus certa, ke la venontan tagon
oni liberigos ilin. Kaj la akuzitoj ricevis novan kura¸on, kiam
ili vidis ÿin. Ili pensis, ke almenaû ekzistas unu, kiu estas kon-
vinkita pri ilia senkulpeco. Unu ekzistas, kiu ne povas kredi,
ke aça ororingo povas tenti ilin fari krimon.
Bela, milda kaj pacienca ÿi sidis en la ju¸ejo. xi neniam in-
citis iun, ne, ßi faris al si amikojn el la ju¸isto, la skabenoj kaj
ankaû la prokuroro. Tion ili ja ne volis mem konsenti, sed oni
asertis, ke la distrikta tribunalo, ne estus malkondamninta la
akuzitojn, se ÿi ne estus çeestinta en la ju¸okunsido. Tiel ne-
eble estis kredi, ke tiu, kiun Marit Eriksdotter ÿatas, faris kri-
mon.
Kaj nun ÿi çeestis ankaû tie çi, por ke la arestitoj vidu ÿin.
xi staris tie por doni al ili forton kaj konsolon. xi volis pre¸i
por ili dum la pruvofaro, konfidi ilin al la graco de Dio.
Oni ja nenion sciis. Oni ja diras, ke la pomo ne falas mal-
proksime de la arbo, sed vere ÿi aspektis bona kaj senkulpa.
Kaj certe ÿi havis amoplenan koron, povante resti kie ÿi sta-
ras.
Certe ÿi aûdis çion, kion oni kriis al ÿi, sed ÿi nek respon-
dis nek ploris nek provis fu¸i. xi sciis, ke la malfeliçaj kapti-
toj ¸ojos, kiam ili vidos ÿin. xi estis ja la sola, la sola en la tuta
amaso, kiu havis por ili homan koron.
54
LA RINGO DE LA GENERALO
eLIBRO
Çiuokaze ÿi ne staris tie tute vane. Iu kaj iu el tiuj, kiuj ha-
vis proprajn filinojn, same mildajn kaj senkulpajn kiel ÿi, pen-
sis en sia koro, ke ili ne ÿatus vidi ÿin tie, kie ÿi nun staras.
Vere oni aûdis iun kaj alian voçon kiu defendis ÿin aû al-
menaû provis silentigi spritulojn kaj kriulojn.
Ne nur pro la fino de la longa atendo sed ankaû pro Ma-
rit Eriksdotter oni ¸ojis, kiam malfermi¸is la pordoj de la ju-
¸ejo kaj la afero komenci¸is. En solena procesio venis unue
la ju¸oservisto, la prokuroro kaj la kaptitoj, kiuj estis liberaj
sen katenoj kaj ligoj, kvankam çiu estis gardata de du solda-
toj. Poste oni vidis la sakristianon, la preposton, la skabenojn,
la skribiston kaj la ju¸iston. Post tiuj iris la sinjoroj kaj kelkaj
bienuloj, kiuj havis tiel grandan reputacion, ke oni permesis
al ili esti interne de la gardovico.
La prokuroro kaj la kaptitoj stari¸is, sin laû la maldekstra
flanko de la ju¸ejo, la ju¸isto kaj la skabenoj iris dekstren, la
sinjoroj restis en la mezo. La skribisto prenis lokon çe la tablo
kun siaj paperruloj. La granda tamburo ankoraû staris sola
meze sur la loko. Nenio kaÿis ¸in.
Kiam la procesio montri¸is, fari¸is tuj interpremo kaj ku-
rado en la popolamaso. Pluraj grandaj kaj fortaj viroj provis
fari vojon por si al la unua vico. Antaû çio ili provis forpeli
Marit Eriksdotter. Sed en sia timo ke ßi venos al kaÿita loko
ÿi klinis sin, kaj, malgranda kaj maldika kiel ÿi estis, rampis
inter la kruroj de du soldatoj kaj internen de la gardovico.
Tio estis tute kontraû bona ordo, kaj la prokuroro man-
signis al la ju¸oservisto, ke li forigu ÿin.
La ju¸oservisto tuj iris al ÿi, metis sian manon sur ÿian ÿul-
tron kvazaû por aresti ¸in kaj kondukis ÿin supren, al la ju-
¸ejo. Sed kiam ili estis venintaj en la homgrupon, kiu estis tie,
55
LA RINGO DE LA GENERALO
eLIBRO
li lasis ÿin. Li konis ÿin sufiçe por scii, ke ÿi ne provos forku-
ri, se ÿi nur povas stari proksime al la arestitoj, kaj se la pro-
kuroro dezirus admoni ÿin, ÿi estus facile trovebla.
Sed cetere, kiu havis nun tempon pensi pri Marit Eriksdot-
ter. La preposto kaj la sakristano estis pasintaj antaûen kaj
staris nun meze sur la loko. Ambaû prenis la çapelojn de la
kapoj, kaj la sakristiano komencis kanti psalmon. Kaj kiam
tiuj, kiuj staris ekster la gardovico, aûdis la psalmon, ili kom-
encis kompreni, ke okazos io granda kaj solena, la plej solena,
kion ili ¸is nun partoprenis: apelacio al la çiopova, çioscia
diaîo por ekscii ¸ian volon.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]